İKİ KIZ KARDEŞ-2-

İKİ KIZ KARDEŞ -2-

Evin büyük kızı, ablası, her şeyiydi o. Herkes Türkan Şoray’a benzetirdi onu. Upuzun kirpiklerin arasında bir çift kocaman siyah göz, biraz da şehla hatta. Bir kez gören, o gözleri bir daha unutamazdı. Saçları bukle bukle, belinde. Ama evlenmedi, bırakamadı ailesini. Herkes onun kanatları altında mutlu mesut yaşıyorlardı, ya da ne bileyim işte, her evde neler yaşanıyorsa onlar da da yaşanıyordu. Ta ki küçük kız kardeş liseyi bitirene kadar.

Kız kardeşti işte o, hiç büyümeyen ve de büyümeyecek olan. Ev işlerinden anlamayan, her zaman okulu ile arkadaşları ile vakit geçirendi o. Yani evin küçük şımarık kedisiydi o. Ablası kendi elleriyle şımartmıştı onu. Ders çalışırken meyvesini soyup odasına götürmüş, rahatsız olmasın diye gece evine misafir kabul etmemiş, ses gitmesin odasına diye en sevdiği dizileri seyretmemişti.

 Şımartmıştı isteyerek bilerek, ama önceleri hiç batmıyordu kardeşinin şımarıklıkları ve davranışları ona. Hatta onun kaprislerine, nazlı davranışlarına bayılırdı, dalga geçer, eğlenirdi.  Ama son zamanlarda kız kardeş iyice evden uzaklaşmaya başlayıp, özgürlüğünü ilan etmeye başlayınca biraz serin rüzgârlar esmeye başladı evde. Kız kardeş çoğu zaman dershaneye gittiği için eve geç geliyor, ben dışarıda atıştırdım deyip, yemek yemiyordu. Ablasına, sen ütüleme, ben ütülerim formamı diyor, saçlarını kendisi örüyordu. Hep elinde defteri, kitabı, ablasıyla şakalaşmıyor, ona nazlanmıyordu artık. Büyüyordu kız kardeş. Uçmaya hazırlanıyordu evden, kanatlarını takıyordu birer birer vücuduna, üniversite sınavını bekliyordu artık heyecanla.

Ama serin esmeye başlayan rüzgârlar sertleşmeye başlamıştı birden evin içinde. Yaz bitmişti de sonbahar gelmişti eve, belki de sonbaharı  yaşayamadan kışa girilmişti. Kendi eliyle yarattığı bu şımarık varlık elinden kayıp gidiyordu. Bu güne kadar hiç farkına varmadığı duygularla kaplanmıştı bütün benliği. Kıskançlık ve bencillik kasıp kavuruyordu bedenini.

Ben bu evde saçımı süpürge ettim onlara,

Ne bir erkek arkadaş edindim, ne bir sevgili,

Bir genç kız bile olamadım ki,

Beni bırakıp gidecek, bir daha da dönmeyecek, dönmeyecek…

                                ARKASI YARIN