RAYLARIN ÜZERİNDE-4-

RAYLARIN ÜZERİNDE-4-

Elim çok acıdı, dedim adama, bakmadı bile suratıma. İyice hızlandı, yetişemiyordum, adeta sürükleniyordum peşinde. Ahhh elim cok acıyor, başladım ağlamaya.  Bırak elimi, bıraksana elimi  deyince, birden daha çok sıkmaz mı, gözlerinde ki kötü bakışı gördüm, kötü adamlardandı o.  Annemi tanıyor olamazsın sen, dedim adama, ısırıverdim elini, canı çok acımıştı galiba, bir tokat attı suratıma canının acısıyla ve o acıyla da bırakıverdi bir an elimi,  kaçmaya başladım istasyona doğru. Koştu biraz peşimden ama istasyona girince ben, vazgeçti sonra sanırım. Gittim bir tren görevlisine, alışkındım onlara, canımı acıtmazdı onlar, sarıldım bacaklarına  ve başladım ağlamaya. Babamı istiyorum ben, diye.

 Babam da eve gelip yine beni bulamayınca ulaşmış istasyonlara. Hemen beni  bindirdiler trene, eve gitmek üzere. Kondüktör amca yine bana oralet ısmarladı, horoz şeker, ah ne güzeldi. Babacığım gözü yaşlı bekliyordu beni istasyonda. Bu sefer ben öyle bir sarıldım ki ona, hiçbir şey diyemedi, bana.

Annemi bulamayacaktım, artık anlayacak yaştaydım. Cennet, cehennem öğreniyordum hepsini. Aslında cennet bizim buralardı sanki, anlatılanlara göre. Buz gibi sular, yemyeşil ağaçlar, falan filan… 

Okumayı da öğrenmiştim artık, kışın en yakındaki okula gitmiştim. Şimdi ise tatildi, ben keçileri otlatıyordum. Bana okuldakiler Peter diyordu. Onların televizyonu varmış, Peter diye bir keçi çobanını seyrediyorlarmış, Heidi de Peter’in arkadaşıymış,  ben nereden bileyim ki.

Ben treni seyrederken, bana el sallayanlar bir de gazete atanlar olurdu, ben de toplardım onları. Okurdum sonra ezberleyene kadar, babama da okurdum. Bulmacalarını bile çözerdim. Demirin simgesi Fe, Azot ’un simgesi N imiş. Su ma ya da ab imiş, çok komik. Bulmaca sayesinde öğrenmiştim bir çok şeyi. Sonra da o gazetelerden uçurtma yapardım, ipi elimde sarp kayalarda koşardım. Kıyamazdım bağlı olmasına uçurtmanın, ipi bırakırdım elimden, özgür bırakırdım, uçsun gökyüzüne diye. Kıskanırdım onu, kim bilir nerelere gidecek, nereleri görecek diye. 

Ah, keşke benim de ipimi bıraksalar da uçsam gökyüzüne, süzülsem bulutlara. 

Bir seferinde ise  gazete beklerken bir kitap düştü, rayların dibine, onu alacağım diye ezilecektim az kalsın trenin altında. Aldım kitabı heyecanla, sahip olacağım ilk kitap olacaktı,  okudum heceleyerekten adını. MAR-TI.  MARTI idi ilk kitabımın adı.

                              ARKASI YARIN