12.KOMPARTIMANDA TESADÜFEN

 bu rüzgarın tadı senin hiç tatmadığın
bu yolcular bilmediğin bir yerden geliyor.
konuştukları dil ömrünce duymadığın
gözlerini sakla sen burada bir yabancısın
akşam tren raylarına yağmur yağıyor 

                                                             attila ilhan 

12.KOMPARTIMANDA TESADÜFEN

Kadın kadına sohbetin tadına doyum olur mu?

Hele ki frekans yakalanmışsa, bitmesin istersiniz o dakikalar, o anlar.

Her birinin anlatacak ilginç anıları vardır, geçmişe ait.

O anılar kimi zaman güldürür gözlerden yaş getirircesine,

Kimi zaman ağlatır, bazen düşündürür, bazen ‘’ah keşke ‘’ dedirtip,

Bazen de ‘’iyi ki ‘’ dedirtir.

Kadınlardan biri anlatır, geçmişe dalar giderler hep beraber.

Yıllar öncesinde kadın, o zamanlar bir genç kız iken ve de liseyi bitirmişken ve de bir spor akademisine kayıt yaptırmak üzereyken.

Babası işi için gittiği bir geziden dönerken, trende.

Bileti 5. kompartıman, ama bir aile gelmiş oturmuş, çocukları minicik.

Adam ‘’önemli değil,’’ der. Geçer boş bir kompartımana.

12. kompartımanın içinde bir adam oturmaktadır, kasketli ve de tek başına.

O da oturur yalnız ve kasketli adamın yanına. Ahbap olurlar hemencecik.

İkisinin de kızları vardır, hemen hemen aynı yaşlarda.

 Ama ne var ki kompartımandaki kasketli adam çok dertlidir kızından.

Adam çok dertlidir ya, Kızını anlatır durmadan:

Üniversiteye giden kızının çok uzaklardan, taaa Urfa’ dan bir genç ile anlaştığını ve kimseyi dinlemeyip onunla evleneceğim diye tutturduğunu anlatır.Kendilerinin Bursalı olduklarını,  ailelerin yöresel olarak çok uyumsuz olduğunu, adetlerinin farklı olduğunu, yemeklerinin bile birbirine hiç benzemediğini anlatır. Kızını çok özlediğini ama çok uzak olduğu için sık sık gidip gelemediklerini anlatır. Torunu olduğunu, ama onu bile doğduktan aylar sonra görebildiklerini, karısının kızının hasretinden hasta olduğunu anlatır da anlatır.

Genç kızın babası da yolculuk boyunca dinler de dinler.

Yolculuk sona erince vedalaşır iki adam ve kızın babası eve gelir.

Spor akademisine kayıt yaptırmak için heyecanla gün sayan kızına ‘’hiçbir yere gitmiyorsun’’ der. ‘’

‘’Şimdi gideceksin üniversiteye, bulacaksın oralarda, bir Urfalı, Antepli. Yolu uzak, yemekleri bize uymaz, örf ve adetleri bizimkileri tutmaz. Seni ne zaman ve nasıl görürüz, bir de annenin hasreti tuttu mu, çekilmez onun dırdırı. Bitti bu iş’’

Kız şaşkın şaşkın dinler babasını.

12.kompartıman kaderi olmuştur genç kızın.

Nereden bilsin?

O trenin 12.  Kompartımanı şekillendirmiştir bir hayatı,

Bir hayatı değil ki ona bağlı birçok hayatı.

Hayat bu işte, tesadüfler zinciri.

Ya da frekansların çarpışması,

Ya da atomların dizilişi, ne derseniz artık.

Karşına çıkan her bir insanın anlamı var, bir nedeni var, sen anlamasan da…

Göz göze geldiğiniz her insanın, bir bakışın etkisi var hayatımıza, farkına varmasak da…

Seni ya bir yerlere götürecek, sana ya bir şeyler öğretecek ya da senden bir şeyler alacak…

Doğru ya da yanlış bilinmez,

İyi ya da kötü, kime göre, neye göre,

Hayatına ille de bir nişan bırakacak.

 ‘’hayat o kadar tesadüflerle doludur ve o kadar doludur ki, insan günün birinde gençliğine tesadüf edebilir.’’barışbıçakçı