HAYAT YARIM MUTLULUKLARDAN İBARETMİŞ -4-

HAYAT YARIM MUTLULUKLARDAN İBARETMİŞ -4-

-         BABA  -

Annem kapıyı açmayınca, gece yarısı pijamalarla sokakta kaldım. Çok kızgındı bana annem.

‘’karını bulmadan bu eve gelme’’ dedi.

Karım ve çocuğum, giderlerken ‘’gitme, kal ‘’ diyememiştim. Dönerler hemen sanmıştım, gece yarısı nereye gideceklerdi ki. Oysa arkasına bile dönüp bakmadan çekip gitmişti. Korkak sanırdım onu, yaptıklarıma hiç karşılık vermez, sineye çekerdi. ‘’ne kadar aptalmışsın’ ’dedim kendime. ‘’Yıllardır yanı başındaki kadını tanıma zahmetine bile katlanamamışsın. ‘’

‘’gece yarısı nereye ‘’demedim onlara. Erkeklik gururum varmış ya, güya gurur yapmıştım. Gurur falan değilmiş yaptığım, düpedüz akılsızlıkmış, aptallıkmış. Hayatımızı mahvedecek her türlü saçmalığı yapıp, bir de erkekliğime laf gelmesin diye ‘’gitme, kal’’diyememek .

Annemin de beni eve almaması, kesinlikle hak ettiğim bir davranış aslında. Çoktan hak ettim ben bunları da, kendime söylemeye cesaretim yoktu. Evet, dışarıya çok düşkündüm. Gece hayatı, oyun, ev ise ikinci adresimdi ancak. Ama daha ötesi bir de kötü davranırdım karıma, şiddet bile uyguladığım olmuştu. Sözlü taciz eder, aşağılardım onu, acıtırdım canını.

Tıpış tıpış dönecek, dedim, ama kıyamayıp çocuğumuzu getirdi, kendisi gelmedi. Güya ben gurur yapıyordum, oysa gururun kralı ondaydı.

O gece pijamalarla, bütün arkadaşlarımızı dolaştım. Kimseye uğramamıştı bu süreler içinde.

Annesinin evine gittiğimde, bir gece kalıp çıktıklarını öğrendim. Suratsız babasının evinde kalamazdı, bilirdim ben onun babasını.

Ah, ama ah işte. Ben de bu yüzden rahatça eziyordum ya onu. Gidecek yeri yok diye.

Ertesi gün, daha ertesi gün aramadığım, sormadığım yer kalmadı. Eve de dönemiyordum, dönemezdim onu almadan sokaklardan, hem annemden korkumdan, hem de kendime verdiğim sözden.

Ama ben tüm bu yaptıklarıma karşın şanslı bir adammışım. Kimbilir, hayat bana bir şans daha vermek istemiştir  belki de. Gerçekten çok üzgündüm, gerçekten çok pişmandım, gerçekten kendimden nefret ediyordum. onu bir bulsam, hepsini, bütün hissettiklerimi anlatacaktım ona.

Dedim ya, bu duygu ve düşüncelerimdeki samimiyetim karşılığını bulmuştu bir yerlerde.

Birkaç gün sonra telefonuma bir mesaj geldi. Aynı filmlerdeki gibi ‘’bir dost’’ yazıyordu. Karımın yerini ve adresini yazmıştı bana bir dost.  

Koştum, gittim bir dostun verdiği adrese.  Bir oteldi bu adres ve O, oradaydı.

Yanına gittim ve:

‘’Bir şans daha ver bana, bu aptal adama ‘’ dedim.