TUZLUK

TUZLUK

Bir akşamüstü daha.  Eve geldim sonunda. İş sevimsiz,  patron sinirli, trafik bunaltıcı idi. Önce bir duş. Hepsi vücudumdan su ile beraber akıp gitsin, istedim. Öğle arası yemeğe de çıkmadım bugün. Bir elma, birkaç ceviz sadece.  Nasıl da acıkmıştım. Telefon çaldı. Alo.  Yemeğe bekleme beni. Toplantı bitmedi, dedi kocam. Beklemem, dedim.

Yemeğimi ısıttım. Her zamanki gibi, bir tepsi ile salona televizyonun karşısına geçtim. Biraz bulgur pilavı, yanına yoğurt. Kaşıklıyordum. Ekranda bir dizi film başlamıştı. Yerli bir aile dizisi. İki kız çocuğu masada şakalaşıyorlar. Erkek oturmuş ekmek kesiyor. Kadın üzerinden duman tüten bir tepsi getirdi masaya. Ekrandan patlıcan kebap kokusu dağıldı odaya.  Ah, nihaleyi unutmuşum, dedi kadın. Adam koştu mutfağa, getirip nihaleyi masaya koydu. Teşekkür etti kadın, adama.  Her tabağa birer  etli patlıcan yanına domatesi, biberi…Patlıcanlar damağımda dağılıyordu. Adam bir ara, karısına , tuzu uzatır mısın hayatım, dedi.

Kendimi tepsideki  tuzluğu ekrana uzatırken buldum. Ama o karısının uzattığı tuzluğu aldı.

Elimde kalmıştı tuzluk. Uzatacak kimse, koyacak yer bulamadım onu. Bulgur pilavı da biraz tuzsuzdu. Nusret gibi ektim yemeğime.

Yalnız yediğim yemekler, yalnız gittiğim düğünler, Yalnız katıldığım cenazeler, yalnız yaptığım alışverişler. Başkalarına sorduğum yakışmış mı soruları, Çocuk arzuma henüz erken demesi tuzluğun deliklerinden dökülüyordu birer pilavın üzerine.

Bulgur pilavı genzimi yaktı.

Gece geç vakit bitmişti toplantısı. Uyur numarası yaptım. Girdi kıvrıldı yanıma. Sabah ruhsuz bir günaydın, kurumuş birer öpücük yanaklara. Koştuk yine işlerimize.

Akşamüstü telefonum acı acı bağırıyordu. Telefonda kocamın sesi kulağımda çınlıyor,  uzak tutmak zorunda kaldım ahizeyi.

Bu da ne demek? Avukatın aradı. Ne demek boşanmak. Hiç biz konuştuk mu boşanmayı. Kafayı mı yedin sen. Romanlarda öykülerde bile yavaş yavaş gelir felaket. Pat diye, nereden çıktı şimdi bu?

Tuzluktan, dedim, kapattım telefonu suratına.