ÜST KATTAKİLER
Niye kızıyorsun baba
Bence sırası değil
Bağırmanın faydası yok
Yumruklarının gücünle ve saygıyla alakası yok
Seni terk ediyoruz baba
Annem ve ben
Karın ve oğlun ( alıntı )
Öyle bir ülkede yaşıyoruz ki her daim hareket ,her daim değişim .Ayak uydurabilmek mucize .Bu karışıklıkta kısacık hayatlarımız elimizden kayıp gidiyor. .Çevremizdeki , karşı dairemizdeki , üst katımızdaki insanlar sade ,ama aslında her biri öykülere ,romanlara konu olabilecek hayatlarını yaşıyorlar sessizce .
Bu arada , üst katımdakiler deyince ...
İlk taşındığımızda biz de ürkmüştük önce .Gece yarısı üst kattan sürekli bir yürüme sesleri .Bir ileri ,bir geri , bir ileri ,bir geri ,gidip gelmeler .Bir gece değil, iki gece değil ,sonra anladık ki hep olacak .Evimize kalmaya gelenler de ilk önce şaşırıp ,ürküyorlar ,ama sonra biz devreye girip durumu izah ediyoruz .
Üst kat komşularımız bir anne ve oğlu .Ufak tefek ,kısacık saçları ,hep gülümseyen , hafif de kamburu çıkmış bir kadın anne .70' li yaşlarında .Çok şeker , ama çok ürkek ,çok korkak .Öyle ürkek ,korkak ki sanki hep birileri ona zarar verecek de,''aman kimseyi kızdırmayayım '', ''aman kimseyi sinirlendirmeyeyim'' der gibi davranışları , çekingen .
Çünkü korkutulmuş ,ürkütülmüş bir kadın .Alkolik bir kocanın yadigarı bize ve bizim apartmana .Sarhoş olup merdivenlerden yuvarlanan ,düşüp kafasını patlatan ,sızıp küfelerde taşınan ,yemeği beğenmeyip karısına saldıran , gürültü yapıyorlar diye üç çocuğuna şiddet uygulayan bir kocanın .Sonunda da içki masasında hayatı terk eden bir kocanın yadigarı bize ...
Arkasında 3 erkek çocuk ,ama 3 yarım erkek çocuk ve bir yaralı kadın bırakarak giden bir koca .3 yarım erkek çocuk ,hiç tam olamamışlar bir daha .Bir tarafları eksik kalmış .Çünkü babaları olmuş ama baba sevgisi olmamış ,bir türlü tamamlanamıyor yani bir yanları .Yaralı bir kadın ,ama o kadar da dayanıklı bir kadın . O kambur boşuna oluşmamış sırtta .Onunla sırtlanıyor hayatı .Ve acılarını o kamburun da biriktiriyor .. Anne ne kadar sahip çıkmaya ,tüm sevgisini , ilgisini üç çocuğuna vermeye çalışsa da ,çocuklarının o yarım kalan yanlarını tamamlayamıyor .Bir türlü çocuklarını kanatları altında tutamıyor ,beceremiyor işte.
Çocuklardan en büyüğü kendi kanatlanıyor , hem de öyle bir kanatlanıyor ki çok yüksek bir binanın en üst katından bırakıyor kendini yere , kanat çırpmadan ,çırpamadan ...
Bir diğer yarım çocuk, diğer yarısını başka yerlerde aramaya ,tamamlamaya çalışıyor ,başka şehirlerde ,uzaklarda.yok oluyor ,geçmişini ve izlerini silmek istercesine terkediyor evini ..
İşte geride kalanlar ,üst kat komşularımız .Küçücük salonda bir ileri ,bir geri mütemadiyen yürüyen bir erkek çocuk .Artık çocuk değil ,büyümüş , yetişkin bir insan .
Anlamak zor değil onu .Bazen 10 yaşında bir çocuk oluyor ,babası annesine şiddet uygularken annesini kurtarmaya gidiyor ,ama gücü yetmiyor geri dönüyor. Bazen 15 yaşında bir ergen oluyor ,babası kardeşine şiddet uygularken ,kardeşini kucaklamaya gidiyor ,ama gücü yetmiyor geri dönüyor .Bazen 20 yaşında bir delikanlı oluyor ,babasının içki masasını devirmeye gidiyor ,ama yapamıyor ,korkuyor ve geri dönüyor
Belki de sokak kapısına kadar gidiyor ,gitmek istiyor ,diğer kardeşleri gibi .Ama annesini görüyor odada ,minicik kalmış battaniyenin altında ,acılarını ,kayıplarını biriktirdiği kamburu dışarıda , kıyamıyor ona ve gidemiyor ,geri dönüyor .
Küçücük bir odada ,bir ileri ,bir geri ,bir ileri ,bir geri ...Hepimiz gibi ,bütün insanlar gibi , gitmek isteyip de gidemeyen yüzlerce insan gibi ....
Bir ileri ,bir geri ,bir ileri ,bir geri ......
Gezinen bir gölgedir hayat, gariban bir aktör
sahnede bir ileri bir geri saatini doldurur
ve sonra duyulmaz olur sesi, bir masaldır
gürültücü bir salağın anlattığı
ki yoktur hiçbir anlamı. (W.Shakesper)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder