öyle bir arkadaşım var ki...hiç susmadan konuşuyor......her olayda akıl veriyorr..yol gösteriyor.ve ben onu hep dinliyorum ...pekiyi de ... iyi birisi mi acaba .o...yoksa benim kötülüğümü istiyor olabilir mi acaba .....ama yapacak hiçbir şeyim yok ...onu susturamıyorum ......çünkü o benim iç sesim .....kalbimden ,yüreğimden yükselen sesler ....hissettiklerimi beynim şekillendiriyor....karşıdan çok mantıklı görünüyorum belki de.....hımmm ...evet ....mantıklı hareket eder ....ama benim hislerim mantıklı galiba bu durumda.....çünkü bu yaşıma kadar hep iç sesimi dinledim ...ona güvendiğim için mi ...hayır ...başka türlüsünü yapamadığım için.....iyi veya kötü ....doğru veya yanlış ....geldiğim noktayı sorgulamıyorum ....geçtiğim yolları sorguluyorum....bu yollarda karşılaştığım zorlukların bana kattıklarını ,yaptığım yanlışların nelere yol açtığını ,bu yolculukta bana eşlik eden kişileri ,bazen benim yolda bıraktıklarımı ,bazen de beni bırakanları ,....ve hala yanımda olanları....sevmediysem usulca uzaklaşmamı ....sevdiysem ahtopat gibi sarılışımı ....bazen dışardan bakınca kendimi hiç sevmeyişimi ....bir çok huyuma sinir oluşumu ....hep karşımdakini anlamaya çalışmamı ,....empatinin en sevdiğim kelime oluşunu ....maddenin anlamsızlığını ,kullandığım deterjanın adını bile bilmeyişimi ....para mı ...o da ne ....varsa harcarım ...yoksa yoktur ...beni mutsuz edemeyeceğini ....ölümün ...sonsuz ayrılığın olduğu bir dünyada maddeniin beni üzemeyeceğini ......işte ben bunları sorguluyorum .....Çünkü başka türlüsünü yapamıyorum ....Dedim ya içsesimi susturamıyorum .
